Wyprawa do Portugalii - Cz2. Porto

Na zwiedzanie samego Porto nie przeznaczyłam zbyt wiele czasu. Słyszałam od znajomych, że nie jest to najbardziej zachwycające miejsce więc wolałam skupić się na atrakcjach w okolicy. Poza tym, po doświadczeniach z córcią na naszej wyprawie do Montrealu, Ottawy i Quebec'u, stwierdziłam, że lepiej będzie zorganizować zwiedzanie czegoś poza intensywnym chodzeniem po miastach. Strategia okazała się słuszna, choć samo miasteczko całkiem nam się spodobało.

Porto przywitało nas deszczem i lekkim chłodem. Prognoza pogody na najbliższe dni również nie zapowiadała się najlepiej, ale mieliśmy cichą nadzieję, że nasze aplikacje na telefonach się mylą ;).
Pensjonat, w którym się zatrzymaliśmy znajdował się jakieś 15 min spacerem od centrum miasta. Zaraz po przyjeździe poszliśmy na kolację do restauracji, którą polecił nam starszy pan, opiekun naszego hoteliku. Po przekroczeniu progu owej jadłodajni troszkę zwątpiłam w trafność wyboru. Na przedzie, przy barze, siedziało kilku popijających panów, a przy stolikach z przodu restauracji obsługa zajadała się czymś łakomie. Poza nimi nie było żywej duszy. Okazało się jednak, że i jedzenie i picie było smaczne i w bardzo przystępnej cenie, a powodem pustek było to, że byliśmy nieco za wcześnie. Widzieliśmy, jak powoli pojawiali się coraz to nowi kelnerzy i ruszali do pracy. Chwilę później pojawili się też kolejni goście.

P.S. Warto wiedzieć, że w Portugalii większość lokali jest otwartych na obiad od 12 do 15 i później od 20 do późnych godzin nocnych.

W mieście spędziliśmy bardzo intensywne pół dnia. Udało nam się zobaczyć wszystkie miejsca, które zaplanowałam (z wyjątkiem księgarni Lello, w której JK Rowling spędziła trochę czasu i której atmosfera podobno miała wpływ na ostateczny kształt opowiadań o Harrym Potterze). Była ona niestety zamknięta.

Źródło: internet (księgarnia, której nie udało nam się zobaczyć)

Porto to urocze miasto. Pełne wąskich uliczek, kamienic, których fasady często zdobione są charakterystycznymi płytkami, a nie tynkiem oraz usiane mnóstwem kawiarenek i butików wzdłuż obu stron rzeki. Dzięki temu, że rozciąga się na dwóch poziomach, to z górnych partii miasta można podziwiać wspaniałe widoki. Mimo, że nie jest bardzo duże, to można się tam sporo nachodzić.

Nie da się jednak ukryć, że w Porto, oprócz ładnych widoków, pięknych zabytków i dobrego jedzenia, dużo jest biedy i zniszczeń. Na szczęście władze miasta wzięły się do roboty i stworzyły plan naprawy starówki. Powoli doprowadzają zabytkowe kamienice do stanu ich pierwotnej świetności.

Porto - panorama miasta.

Dziedziniec przed katedrą Se.

Typowe dla Porto błękitne płytki zwane 'azulejo'.

Scena bitwy na stacji kolejowej Sao Bento.

Jedna z wielu scen ukazujących pracę na roli - stacja Sao Bento.

Most Luisa I, na którym niemal głów nam nie pourywało.

Widok z kolejki, na typowe w całej Portugalii, dachy z czerwonej dachówki.

Nabrzeże rzeki Douro.

Beczki z winkiem, które dotarły do Porto z górnych partii doliny rzeki Douro.

Zasłużone lody po długim zwiedzaniu i wysiłku na placu zabaw .

A teraz coś dla rodziców :) - testowanie porto.

Torre dos Clerigos - jeden z znaków rozpoznawczych miasta

Ratusz miejski w Porto

Zaniedbane kamieniczki w okolicy ratusza miejskiego.

Zawalające się dachy to niestety dość częsty widok w Porto.

To tyle o Porto, a już w następnym odcinku ... na północ od Porto.